Kilka informacji na temat naszego internatu

Internat mieści się w budynku Starostwa Powiatowego w Wolsztynie przy ulicy 5 Stycznia 5 wejście od strony podwórza.

Dysponuje piętnastoma dwuosobowymi pokojami. Istnieje możliwość zamieszkania w pokoju pojedynczej osoby. Uzależnione jest to od dostępności miejsc.

Pierwszeństwo w przyjęciu do internatu mają uczniowie naszej szkoły. Jeżeli dysponujemy wolnymi miejscami w następnej kolejności przyjmowani są uczniowie innych szkół średnich.

W internacie mamy pomieszczenie aneksu kuchennego wyposażone w lodówkę, czajnik, kuchenkę mikrofalową.

Mieszkańcy mają zapewnione pełne wyżywienie. Istnieje możliwość dostosowania diety dla potrzeb osób z alergiami.

Odpłatność za internat od września 2024 roku wynosi:

• za pokój dwuosobowy 150 złotych

• za pokój jednoosobowy 210 złotych

• opłata za posiłek (śniadanie, obiad, kolacja) wynosi 38 zł/dzień

Kwestionariusz

Historia:

1895 – założenie niemieckiej szkoły dla chłopców /Hohere Knabenschule/.

Szkoła ta stanowiła zalążek wolsztyńskiego gimnazjum. Młodzież polska stanowiła w niej około 21% uczniów.

31 sierpnia 1919 -objęcie kierownictwa nad szkołą przez Polaka Stanisława Sutkowskiego po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Od tego momentu szkoła zaczyna stopniowo funkcjonować jako polskie gimnazjum.

1920 r. – przejęcie kierownictwa nad szkołą przez Leona Hasińskiego. Pod jego zarządem powstają pierwsze pracownie przedmiotowe /biologiczna, chemiczna i fizyczna/.

1931 - Dyrektorem Adolf Paczosa, Dzięki jego staraniom znacznie powiększyła swój księgozbiór szkolna biblioteka i rozwinęła się działalność szkoły w środowisku.

1933 – Józef Dutkowski ostatnim, przedwojennym dyrektorem. Jego wysiłkiem i staraniem szkoła stanęła w rzędzie przodujących szkół średnich Poznańskiego Okręgu Szkolnego. Na mocy reformy „jędrzejowiczowskiej”, dotychczasowe Państwowe Gimnazjum Koedukacyjne, zostało przekształcone na Państwowe Liceum i Gimnazjum, posiadające dwa wydziały: matematyczno – fizyczny oraz humanistyczny.

1 września 1934 – Otrzymanie przez Państwowe Liceum i Gimnazjum budynku przy ulicy księcia Józefa Poniatowskiego, po zlikwidowanym Seminarium Nauczycielskim. Tu placówka funkcjonuje do dziś jako Liceum Ogólnokształcące.

1920 – 1939 – W latach międzywojennych ukończyło szkołę 326 absolwentów.

1939 – 1945 – Przejęcie szkoły w okresie okupacji przez władze niemieckie. W maju 1940 r. urządzono tu niemiecki zakład kształcenia nauczycieli /Lehrerbildungsanstalt/, który istniał do stycznia 1945 r.

4 kwietnia 1945 –inauguracja pierwszego po wyzwoleniu roku szkolnego. Szkoła nosiła wówczas nazwę: Państwowe Gimnazjum i Liceum w Wolsztynie. Funkcję pierwszego powojennego dyrektora sprawował ponownie Józef Dutkowski. Rok szkolny trwał do 31 lipca 1945 r., a liczba uczniów wynosiła 260 osób.

1 września 1948 –zmiana systemowa szkoły – zorganizowanie 11-letniej szkoły ogólnokształcącej. System ten obowiązywał do roku 1963.

1950 – Zakończenie pracy na stanowisku dyrektora przez Józefa Dutkowskiego. Po nim funkcje dyrektorów szkoły do roku 1953 sprawowali kolejno: A. Zwolińska, T. Marcinkiewicz,  A. Gerle, W. Hajduk.

1953 – Objęcie stanowiska dyrektora szkoły przez Leona Wachowiaka. Kierował szkołą nieprzerwanie do 1970 r. Pod jego kierownictwem szkoła przeżywa swój renesans. Kuratorium Okręgu Szkolnego Poznańskiego nadało Liceum miano szkoły wiodącej. Od tej pory szkoła była odwiedzana przez liczne delegacje polskie i zagraniczne.

14-15 czerwca 1958 – Organizacja I Zjazdu Absolwentów. Powstanie Koła Wychowanków i Wychowawców Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego w Wolsztynie.

12-13 czerwca 1965 – Nadanie liceum imienia Marii Skłodowskiej – Curie na wniosek prezydium Koła z okazji II Zjazdu Koła Wychowanków i Wychowawców Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego w Wolsztynie.

12 czerwca 1965 - Wręczenie ufundowanego przez absolwentów sztandaru na ręce dyrektora Leona Wachowiaka. Pierwszy poczet sztandarowy tworzyli: Maria Przymuszała i Franciszek Zielewicz.

1970 – Powierzenie funkcji dyrektora liceum przez władze oświatowe Włodzimierzowi Knollowi. Sprawował ją nieprzerwanie do 1985 roku. Pod jego kierownictwem doszło do dalszego rozwoju placówki. Internat został przeniesiony na ul. 5 Stycznia, a drugie piętro budynku szkoły zostało zaadaptowane dla potrzeb dydaktycznych. Urządzono bibliotekę z czytelnią, a także świetlicę. Nastąpiła też modernizacja budynku.

14-15 czerwca 1975 – Obchody 50-lecia pierwszej matury organizowanej w 1925 r. w ramach  III Zjazdu absolwentów.

1975 – Przeniesienie Internatu szkoły do budynku na ulicę 5-go Stycznia

1976 – Powstanie  Zespołu Szkół  Ogólnokształcących. W jego w skład weszło nasze Liceum i istniejące liceum wieczorowe.

1978 – Otwarcie Izby Pamięci i Tradycji Szkoły.

1979 –Ustalenie tradycji wręczania absolwentom reprezentującym liceum na olimpiadach przedmiotowych i uzyskującym tytuły finalistów i laureatów szczebla centralnego.

Medalu Patronki Szkoły.

1980 – IV Zjazd Wychowanków i Wychowawców Liceum.

1 września 1985 – objęcie stanowiska dyrektora przez Feliksa Matuka. Sprawował ją nieprzerwanie do 2007 roku. Rozpoczęcie  modernizacji pomieszczeń szkolnych /uruchomienie łaźni i sauny, klubu młodzieżowy, siłowni/.

1985 - V  Zjazd Wychowanków i Wychowawców naszego Liceum.

1987 r. - Rozpoczęcie remontu elewacji w 1989 r. i przebudowa placu apelowego i boiska. Wyremontowanie dachu i rynien na budynku szkoły. Powstają nowe klasopracownie /chemiczna, gabinet do nauki prawa jazdy, gabinety językowe i wiele innych/.

1988-92 – Otwarcie dwóch  pracowni komputerowych.

1988 – Budowanie szkolnego regulaminu w połączeniu ze zmodyfikowanym kodeksem ucznia.

1993 r.  - Otwarcie małej sali gimnastyczna. Funkcjonuje do 2007 roku.

1992 – Nawiązanie współpracy ze szkołami w Holandii, Niemczech i Francji.

1990 – VI Zjazd Wychowanków i Wychowawców naszego Liceum.

1995 –VII Zjazd Wychowanków i Wychowawców naszego Liceum. Duża liczba uczestników Zjazdu potwierdza silne związki koleżeńskie i ciągle żywą pamięć o szkole wśród Absolwentów różnych roczników.

2000 – Uzyskanie przez Licealny Zespół Teatralny III nagrody na Ogólnopolskim Festiwalu Kolęd i Pastorałek w Będzinie

2001 - Zdobycie Nagrody Głównej „OFFEUSZA” na Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym Malta w Poznaniu przez Nieformalną Grupę Teatralną z Wolsztyńskiego Liceum .

2002 -  Reorganizacja szkolnictwa ponadgimnazjalnego. Utworzenie trzyletniego liceum ogólnokształcącego. Powstanie  Liceum Profilowanego o specjalności socjalnej. Organizacja pierwszej „nowej” matury w liceum w Wolsztynie.

2003 - Przeniesienie Biblioteki szkolnej do nowych pomieszczeń w piwnicy budynku szkolnego.

8 stycznia 2004  - Uzyskanie przez ZSOiP w Wolsztynie 6 miejsca w Wielkopolsce i 136 w Polsce w Ogólnopolskim Rankingu Szkól Ponadgimnazjalnych

2004 – Powołanie Liceum Uzupełniającego.

2004 - Nadanie Bibliotece imienia dyrektora Józefa Dutkowskiego. Utworzenie galerii wybitnych absolwentów w bibliotece.

24 września 2005 – IX Zjazd Wychowanków i Wychowawców naszego Liceum.

2007 –Przejęcie obowiązków kierowania ZSOiP w Wolsztynie przez - Katarzynę Lulkiewicz. Pierwszą kobieta na stanowisku dyrektora naczelnego w historii Liceum Ogólnokształcącego w Wolsztynie.

01 września 2007 - Organizacja pierwszego naboru w Liceum Uzupełniającym dla Dorosłych  na podbudowie zasadniczej szkoły zawodowej

29 lutego 2008 – powołanie Fundacji Absolwentów Liceum Ogólnokształcącego w Wolsztynie

01 września 2008 - Powstanie klasy artystycznej w Liceum Ogólnokształcącym w Wolsztynie.

2008 – Wyremontowanie stołówki szkolnej.

01  września 2009  - Powstanie klasy sportowej w Liceum Ogólnokształcącym w Wolsztynie.

Grudzień 2009 – Otwarcie boiska typu „Orlik” przy Liceum Ogólnokształcącym w Wolsztynie.

Maj – czerwiec 2010 – ufundowanie przez absolwentów i przyjaciół liceum repliki sztandaru szkoły. Remont izby pamięci, wykonanie przez uczniów serii malowideł na szkle o Wolsztynie.

01 września 2010  - Powstanie innowacyjnej klasy bezpieczeństwo publiczne w Liceum Ogólnokształcącym w Wolsztynie.

30 września 2010 – Jubileuszowy X Zjazd Absolwentów Liceum Ogólnokształcącego w Wolsztynie.

01 września 2011  - Powstanie w liceum Ogólnokształcącym w Wolsztynie innowacyjnych kierunków nauczania: politechnicznego i dziennikarskiego. Podpisanie umowy o współpracy z Wojewódzką Komenda Policji w Poznaniu.

Listopad 2011 - uroczyste obchody Roku Marii Skłodowskiej - Curie w Liceum. Odsłonięcie galerii dyrektorów, posadzenie na dziedzińcu szkolnym ulubionego drzewa Skłodowskiej - miłorzębu.

Styczeń 2012 – wprowadzenie dziennika elektronicznego jako systemu kontroli oceniania i frekwencji dla rodziców i nauczycieli.

Czerwiec 2012 – uzyskanie tytułu II najbardziej usportowionej szkoły w Województwie Wielkopolskim – Licealiada 2012.

Rok szkolny 2012/2013 - Wprowadzenie możliwości nauki języka hiszpańskiego jako obowiązkowego w liceum i powstanie innowacyjnego kierunku: promocja zdrowia.

Rok szkolny 2013/2014 - dziennik elektroniczny jako jedyny obowiązujący w szkole, powstanie szkolnej telewizji "Studio 53".

30 września 2013r. - uroczyste obchody 160-rocznicy śmierci wielkiego Wolsztynianina, matematyka, filozofa, fizyka Józefa Marii Hoene- Wrońskiego-. Organizacja  konferencji  naukowej i odsłonięcie K-dronu przed budynkiem szkoły. 

31 października 2013r. - inauguracja obchodów 100-lecia budynklu szkoły i posadzenie tulipanowca  - drzewa symbolizującego rangę, prestiż, radość i inwencję przed budynkiem szkoły.

12 stycznia 2023r. - Zdobycie tytułu "Srebrna Szkoła" w rankingu Perspektyw najlepszych szkół w Polsce 

Patron:

Maria Skłodowska - Curie urodziła się w Warszawie dnia 7 listopada 1867 roku w domu przy ul. Freta 16. Jej rodzice byli pedagogami. Ojciec, Władysław Skłodowski pracował w Warszawie jako nauczyciel matematyki i fizyki, matka Marii, Bronisława Boguska, była przełożoną szkoły średniej dla dziewcząt, mieszczącej się przy ul. Freta 16. Maria miała jeszcze czwórkę rodzeństwa: Zofię, która zmarła jako czternastoletnia dziewczynka  podczas epidemii tyfusu w Warszawie, Józefa- późniejszego doktora medycyny, ordynatora szpitala Dzieciątka Jezus w Warszawie, Bronisławę - doktora medycyny i długoletnią kierowniczkę sanatorium dla gruźlików w Zakopanem i twórcę  Instytutu Radowego w Warszawie,  Helenę -nauczycielkę i wizytatorkę szkół w Warszawie.

W 1878 roku matka Marii umarła na trudno wyleczalną w owym czasie gruźlicę płuc. Opiekę nad dziećmi przejął zapracowany Władysław Skłodowski. Zapewnił on prywatne lekcje swym pociechom nie będąc zadowolonym z poziomu szkół, do których uczęszczały. W 1877 roku Maria wraz z siostrą Heleną została oddana na pensję panny Jadwigi Sikorskiej do klasy III. Po roku umieszczono ją w siedmioklasowym gimnazjum rządowym. Klasę III Maria powtórzyła z powodu zbyt młodego wieku i w roku 1833 otrzymała maturę. W szesnastym roku życia Maria skończyła gimnazjum ze złotym medalem, następnie podjęła się dobrze płatnej pracy nauczycielki na wsi i stamtąd pomagała finansowo rodzinie. Trzy lata spędziła w domu państwa Żurawskich, studiowała matematykę samodzielnie, korzystając tylko ze wskazówek ojca, udzielanych jej listownie. Siostra Marii, Bronisława, ukończyła studia medyczne w Paryżu i umożliwiła naukę Marii w tymże mieście, a także zapewniła jej dom i pomoc. Maria mając 24 lata zdecydowała się na studia w Paryżu, ponieważ żaden uniwersytet w podzielonej między zaborców Polsce nie przyjmował kobiet.

Studiowała na Sorbonie na Wydziale Nauk Ścisłych. Wynajęła w pobliżu uczelni maleńki pokoik bez żadnych wygód. Często zdarzało się jej żywić jedynie chlebem i owocami, marznąć w zimie. Pomimo tych niedogodności okres ten zaliczała Maria do najszczęśliwszych w swoim życiu. Wtedy właśnie poznała i pokochała Piotra Curie, młodego fizyka. Ślub Marii i Piotra odbył się w 1895 w Sceaux pod Paryżem, gdzie mieszkali rodzice Piotra. Dwa lata po ślubie urodziła się państwu Curie córka Irena, późniejsza laureatka nagrody Nobla.

Pomimo mnóstwa obowiązków, Maria rozpoczęła badania nad ciałami promieniotwórczymi, które doprowadziły ją do odkrycia dwóch promieniotwórczych pierwiastków: polonu i radu. Przez następne lata razem z małżonkiem pracowała nad wydzieleniem czystego radu z rudy. Państwo Curie sprowadzili osiem ton smółki uranowej by móc przeprowadzać tysiące doświadczeń. Z powodu braku odpowiedniego laboratorium pracowali w zimnie i wilgoci w drewnianej szopie. Ich trudy przyniosły oczekiwany owoc. W 1903 roku otrzymali decygram czystego chlorku radu. Sława spowodowała polepszenie warunków materialnych. Lato 1899 roku małżonkowie wraz z całą rodziną spędzili w Polsce - w Zakopanym.

W 1903 roku otrzymali nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki. W 1904 roku urodziła się im druga córeczka - Ewa. Dwa lata później, 19 kwietnia 1906r. Piotr uległ wypadkowi - pośliznął się w deszczu na ulicy i wpadł pod ciężki wóz, który go zabił na miejscu. Miał wtedy 47 lat. Aby zapewnić sobie utrzymanie, Maria przyjęła po mężu katedrę na Sorbonie i została profesorem. W 1911 roku Maria ponownie dostała nagrodę Nobla, tym razem w dziedzinie chemii za wyodrębnienie w stanie czystym preparatów radu oraz radu w stanie metalicznym.

W początkach I wojny światowej odłożyła swe prace, wywiozła rad i ukryła go w kasie pancernej w banku. Sama poświęciła się ratowaniu życia ludzkiego. Zorganizowała ponad dwieście sal rentgenowskich do obsługi szpitali frontowych, a dwadzieścia samochodów zamieniła w jeżdżące sale rentgenowskie. Po zakończeniu wojny w 1924 roku odwiedziła Polskę, ale obowiązki nie pozwoliły jej długo zostać w ojczyźnie.

W 1932 roku w Warszawie powstał na jej ciche życzenie Instytut Radowy. W laboratoriach Instytutu Maria wznowiła swoje badania. Niestety w 1944 roku Niemcy spalili Instytut. Rad został jednak ocalony, a Maria podjęła na nowo pracę w odbudowanej placówce.

Przed samą wojną Francja ofiarowała Marii wspaniały gmach laboratoryjny: Institut Curie - mieści się on przy ul. Pierre Curie w Paryżu. Jest to laboratorium, którego nie doczekał niestety Piotr, a którego tak gorąco pragnął. Tam Maria przeniosła prace badawcze nad radem, tam też pracowała niemal do ostatniego dnia swojego życia.

Od śmierci męża Maria zaczęła często chorować. Długie i niedoleczone choroby zmęczyły jej wątły organizm. Była wtedy u szczytu sławy, z całego świata sypały się nagrody, dyplomy, honorowe doktoraty i honorowe obywatelstwa, zarzucano ją kwiatami i darami. Z końcem roku 1933 zaczęła poważnie chorować, a w maju 1934 silnie gorączkować. Lekarze szukali chorób w jej płucach - na próżno. Maria została wysłana do sanatorium położonego w górskiej miejscowości Sacellemoz. Nastąpiła krótkotrwała poprawa lecz niebawem gorączka podniosła się powyżej 40 stopni. Wezwano więc profesora Rocha z Genewy, który wykrył chorobę krwi Marii. Przyczyną choroby był rad, jej ukochany rad...

Dnia 4 lipca 1934 roku o godzinie czwartej rano serce wielkiej uczonej przestało bić. Marię Skłodowską - Curie pochowano cicho obok męża w Sceaux. Nasza rodaczka i patronka naszego liceum była jedną z najpopularniejszych postaci świata naukowego. Mimo iż otrzymała wiele nagród i wyróżnień pozostała cicha, skromna i daleka od starań o ludzkie uznanie. Całkowicie poświęciła się swojej pracy i rodzinie.

Sejm, jak i Senat Rzeczypospolitej Polskiej podjęły uchwały o ustanowieniu roku 2011 Rokiem Marii Skłodowskiej-Curie. W jednej z nich czytamy:

”W setną rocznicę przyznania Marii Skłodowskiej-Curie Nagrody Nobla w dziedzinie chemii za odkrycie nowych pierwiastków polonu i radu, Sejm RP postanawia oddać hołd jednemu z najwybitniejszych naukowców naszych czasów, którego przełomowe odkrycia przyczyniły się do światowego rozwoju nauki" .

MISJA SZKOŁY

Misją szkoły jest przygotowanie uczniów do przyszłego życia w następujących sferach rozwoju:

1. intelektualnej i psychofizycznej: uczeń zdobywa wiedzę i umiejętności niezbędne do funkcjonowania w rzeczywistości społeczno-kulturalnej; uczeń, w sposób świadomy, korzysta z dorobku współczesnej nauki i techniki; dba o prawidłowy rozwój fizyczny;
2. społecznej: uczeń aktywnie i swobodnie porusza się we współczesnym świecie; mając poczucie własnej wartości, świadomie korzysta ze swoich praw obywatelskich; jest uwrażliwiony na przejawy nietolerancji i niesprawiedliwości; przeciwdziała negatywnym zjawiskom społecznym; potrafi dokonywać trafnych wyborów życiowych;
3. kulturowej:  uczeń uczestniczy w różnych formach kultury; nie tracąc więzi z tradycją narodową i lokalną jest świadomym swej roli Europejczykiem; jest przygotowany do wrażliwego odbioru różnorodnych dzieł kultury.  

WIZJA SZKOŁY

1. Harmonijne wspieranie rozwoju ucznia.
2. Przygotowanie do samodzielnego życia w rodzinie i do pełnienia odpowiedzialnych ról społecznych.
3. Wychowanie w poszanowaniu tradycji narodowych i lokalnych.
4. Wielokierunkowe kształcenie przygotowujące do funkcjonowania na współczesnym rynku pracy.
5. Kształtowanie zachowań prozdrowotnych.

STATUT Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Skłodowskiej - Curie w Wolsztynie

Sekretariat szkoły czynny:

od poniedziałku do piątku

w godzinach 8.00 -15.00  

Sekretarka - Nina Nowak 

Samodzielny referent administracyjny - Ewelina Rogozińska-Wita

Główny księgowy - Anna Malicka

Księgowy - Monika Tomiak

Referent księgowy - Hanna Lisiewicz

Intendent - Ewa Siemczyk

Procedura ochrony małoletnich

Przydatne wzory dokumentów: 

Podanie o duplikat legitymacji

Podanie o duplikat świadectwa

Wniosek o wydanie mlegitymacji dla osoby niepełnoletniej

Wniosek o wydanie mlegitymacji dla osoby pełnoletniej

Wzór podania o zwolnienie z wychowania fizycznego

Fundacja Absolwentów Liceum Ogólnokształcącego w Wolsztynie powstała 29 lutego 2008r. z inicjatywy  byłych uczniów szkoły. Fundatorami rejestrującymi organizację byli Marcin Bajon, Konrad Bugaj, Katarzyna Lulkiewicz, Grzegorz Sempołowicz i Bogusław Żok. Fundacja wyrosła z tradycji Koła Wychowawców i Wychowanków, które funkcjonowało od 1958 roku, zajmowało się organizacją Zjazdów Liceum i wydawało okolicznościowe publikacje zjazdowe.

Funkcję prezesa objął Konrad Bugaj, a w skład jej zarządu dodatkowo weszli: Beata Bauta, Małgorzata Buda, Marcin Bajon, Bogusław Żok.

W radzie Fundacji zasiedli Zbigniew Artwiński, Feliks Matuk– absolwent i dyrektor szkoły do 2007 roku, Stefania Żok, Jan Słomiński, Grzegorz Sempołowicz, Piotr Gajdziński, Krzysztof Mączkowski, Katarzyna Lulkiewicz, Danuta Szpakowska,  Jolanata Mała i Szymon Ptak.

Celem Fundacji Absolwentów Liceum Ogólnoksztąłcącego w Wolsztynie jest wspieranie Liceum Ogólnokształcacego im. Marii Skłodowskiej – Curie w Wolsztynie w zakresie: działalności dydaktyczno – wychowawczej i kulturalnej, finansowania działań inwestycyjnych i innych zmierzających do rozwoju szkoły, promowania liceum, fundowania stypendium dla uczniów zdolnych, aktywizacja absolwentów do działania na rzecz liceum, wspierania uczniów, absolwentów i pracowników dydaktycznych liceum w poszukiwaniu pracy i dalszym kształceniu i rozwoju. Fundacja realizuje swoje zadania poprzez organizowanie kursów, odczytów, seminariów i wykładów, imprez kulturalno- oświatowych, rozrywkowych i turystycznych, wspieranie i organizowanie imprez jubileuszowych liceum, prowadzenie banku danych o liceum i jego absolwentach, współpracę ze środowiskami kultury, techniki, osobami fizycznymi i prawnymi, instytucjami i organizacjami społecznymi oraz aktywizowanie tych środowisk do działań na rzecz celów fundacji.

Do inicjatyw członków fundacji, które realizują we współpracy ze szkołą należą zjazdy absolwentów, spotkania z ciekawymi ludźmi kultury i nauki, coroczne spotkania z absolwentami z okazji Dnia Patronki Szkoły, organizacja konkursów dla dzieci i młodzieży, zielone szkoły, wspieranie klas innowacyjnych w Wolsztyńskim Liceum.

W każdym roku Fundacja nagradza jednego absolwenta najlepiej promującego szkolę. Na liście stypendystów znaleźli się między innymi: Mateusz Sita (2009), Sławomir Wawrzynowicz (2010), Patrycja Kożuchowska(2011), Kamil Obiegała (2012), Konrad Suchojad( 2013), Marta Mania(2014), Patryk Krawczyk(2015).

Z inicjatywy Fundacji Absolwentów w 2009 wykonano także replikę sztandaru szkoły ufundowanego w czasie II Zjazdu Wychowawców i Wychowanków Liceum w 1965r. oraz wydano monografię „Historia. Ludzie. Wspomnienia”.